Nanokompozyty polilaktyd/wielościenne nanorurki węglowe - otrzymywanie i właściwości elektryczne

Ł. Pietrzak; J. K. Jeszka

Data publikacji : 2010-08-30

Tom 55 Nr 7-8 (2010)

Nanokompozyty polilaktyd/wielościenne nanorurki węglowe - otrzymywanie i właściwości elektryczne

Ł. Pietrzak J. K. Jeszka

Abstrakt

Opracowaną metodą wytworzono nanokompozyty połilaktydu (PLA) z udziałem wielościennych nanorurek węglowych (MWCNTs) uzyskując dobrą dyspersję nanorurek w matrycy. Na pierwszym etapie zdyspergowano nanorurki w roztworze polimeru za pomocą ultradźwięków, a następnie w wyniku szybkiego wytrącania polimeru z roztworu uniemożliwiono powtórną agregację MWCNTs. Zbadano zależność przewodnictwa elektrycznego, wytworzonych tą metodą kompozytów połilaktydu z różną zawartością nanorurek, od udziału fazy przewodzącej. Dla porównania w taki sam sposób otrzymano kompozyty PLA z sadzą jako napełniaczem przewodzącym. Nanokompozyty PLA/MWCNTs wykazywały bardzo niski próg perkolacji (0,25 % mas.) i przewodnictwo (przy zawartości l % mas. monomeru) równe 5 · 10-² S/cm. Uzyskany próg perkolacji jest 10 razy niższy, a przewodnictwo 100 razy większe niż w przypadku kompozytów zawierających sadzę. Obserwowane różnice są spowodowane wysokim współczynnikiem kształtu nanorurek i ich wysokim przewodnictwem.

Słowa kluczowe

nanokompozyty ; nanorurki węglowe ; polilaktyd ; przewodnictwo elektryczne ; próg perkolacji ; dyspersja nanocomposites ; carbon nanotubes ; polylactide ; electrical conductivity ; percolation threshold ; dispersion

Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Pietrzak, Ł., & Jeszka, J. K. (2010). Nanokompozyty polilaktyd/wielościenne nanorurki węglowe - otrzymywanie i właściwości elektryczne. Polimery, 55(7-8), 524-528. Pobrano z http://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1036

Bibliografia

Saito R., Dresselhaus G., Dresselhaus M. S.: „Physical properties of carbon nanotubes”, Imperiał College Press, London 1998.

2. Przygocki W., Włochowicz A.: „Fullereny i nanorurki”, WNT, Warszawa 2001.

3. Thostenson E. T., Ren Z., Chou T.-W.: Compos. Sci. Technd. 2001, 61, 1899.

4. Potschke P., Fornes T. D., Paul D. R.: Polymer 2002, 43, 3247.

5. Zhang Q. H., Lippits D. R., Rastogi S.: Macromolecuks 2006, 39, 658.

6. Zhang Q. H., Rastogi S., Chen D. J., Lippits D., Lemstra P. J.: Carbon 2006, 44, 778.

7. Mierczynska A., Friedrich J., Maneck H. E., Boiteux G., Jeszka J. K.: Cent. Eur. J. Chem. 2004, 2, 363.

8. Bauhofer W., Kovacs J. Z.: Compos. Sci. Technol. 2009, 69, 1486.

9. Mierczynska A., Marne-L’Hermite M., Boiteux G., Jeszka J. K.: J. Appl. Polym. Sci. 2007, 105, 158.

10. Moniruzzaman M., Winey K. L: Macromolecuks 2006, 39, 5194.

11. Wu D., Zhang Y, Zhang M., Yu W: Biomacromolecules 2009, 10, 417.

12. Chiu W. M., Chang Y. A., Kuo H. Y, Lin M. H., Wen H. C.: J. Appl Polym. Sci. 2008, 108, 3024.

13. Kuan C. F., Kuan H. C., Ma C. C. M., Chen C. H.: J. Phys. Chem. Solid 2008, 69, 1395.

14. Yillmow T., Potschke P., Pegel S., Haussler L., Kretzschmar B.: Polymer 2008, 49, 3500.

15. Ham H. T., Choi Y. S., Chung I. J.: J. Colloid Interface Sci. 2005, 286, 216.

16. Daraboina N., Madras G.: Ultrason. Sonochem. 2009, 16, 273.

17. Akyuz A., Catalgil-Giz H., Giz A. T.: Macromol. Chem. Phys. 2008, 209, 801.

18. Kirkpatrick S.: Rev. Mód. Phys. 1973, 45, 574.

19. Zallen R.: „Fizyka ciał amorficznych”, PWN, Warszawa 1994.

20. Przygocki W., Włochowicz A.: „Fizyka Polimerów”, PWN, Warszawa 2001.

Google Scholar

Cytowania w Google Scholar

Statystyki

Total abstract views : 169

PDF Downloads : 93