Zbadano możliwość wykorzystania błon z kolagenu bądź z żelatyny (białko uzyskiwane z dorsza bałtyckiego) oraz z polisacharydowych błon karagenowych a także odpowiednich dwuskładnikowych układów białkowo/polisacharydowych jako nośników enzymów (lizozymu albo lizostafyny) do otrzymywania aktywnych mikrobiologicznie opakowań. Stwierdzono, że sieciowanie takich układów N-[3-(dimetyloamino)propylo]-N'-etylokarbodiimidem (EDC) nie wywiera wpływu na aktywność unieruchomionego w błonach lizozymu, w przypadku zaś lizostafyny jej aktywność w wyniku sieciowania błon maleje. Błony kolagenowe z unieruchomionymi lizozymem lub lizostafyną wykazują większą aktywność niż odpowiednie błony kolagenowo-karagenowe i żelatynowo-karagenowe. Minimalne stężenie lizozymu potrzebne do zapewnienia aktywności usieciowanej błony kolagenowej wobec mikroorganizmu Sarcina S1 wynosi 0,2 mg/ml, natomiast użycie lizostafyny już w ilości 7 μg/ml zapewnia aktywność usieciowanej błony kolagenowej wobec Staphylococcus aureus. Wprowadzenie do błony białkowej κ-karagenu (układy dwuskładnikowe) powoduje zmniejszenie aktywności w skutek oddziaływania enzymów z tym polisacharydem.
Tylingo, R., Mazur-Sandomierska, A., & Sadowska, M. (2022). Przydatność białka rybiego w postaci kolagenu lub żelatyny oraz polisacharydu - κ-karagenu do wytwarzania aktywnych opakowań biodegradowalnych. Polimery, 53(7-8), 576-580. Pobrano z http://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1345
Bibliografia
Żakowska H.: "Opakowania biodegradowalne", COBRO, Warszawa 2003.
2. Tederko A.: Przem. Spoż. 1995, 9, 343.
3. Yang L., Paulson A. T.: Food Res. Int. 2000, 33, 563.
4. Czajkowska D.: Przem. Spoż. 2005, 8, 88.
5. Sadowska M., Kołodziejska I., Niecikowska C.: Food Chem. 2003, 81, 257.
6. Sadowska M., Kołodziejska I.: Food Chem. 2005, 91, 45.