Data publikacji : 2013-09-30

Powierzchnie przeciwdziałające osadzaniu się związków biologicznie aktywnych w zastosowaniach medycznych

Abstrakt

Artykuł stanowi przegląd literaturowy dotyczący powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych. Niekontrolowana adhezja związków biologicznie aktywnych na powierzchni implantów to niekorzystne zjawisko pogarszające prawidłowe funkcjonowanie wszczepialnych urządzeń medycznych. Kluczowa więc jest możliwość utworzenia powierzchni odpornych na adhezję białek, komórek bądź bakterii (tzw. powierzchni przeciwdziałających osadzaniu się związków biologicznie aktywnych). W ostatnich latach dużym zainteresowaniem cieszą się powierzchnie zdolne do przeciwdziałania adsorpcji, pokryte powłoką wytworzoną na bazie biokompatybilnych i nietoksycznych polimerów. Najwięcej uwagi poświęcono samoorganizującym się warstwom (SAM) i powierzchniom ze szczepionymi łańcuchami polimerowymi. Zainteresowanie to wynika ze stosunkowo łatwej syntezy powierzchni, różnorodności fizykochemicznych właściwości stosowanych polimerów (skład, masa molowa i topologia) oraz samej powierzchni polimeru (grubość warstwy, gęstość szczepienia, konformacja łańcuchów). Omówiono dwie podstawowe klasy polimerów przeciwdziałających adhezji białek — hydrofilowe polimery oraz polimery zawierające jony obojnacze.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Utrata-Wesołek, A. (2013). Powierzchnie przeciwdziałające osadzaniu się związków biologicznie aktywnych w zastosowaniach medycznych. Polimery, 58(9), 685-695. Pobrano z http://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/777