Data publikacji : 2010-10-30

Termoplastyczna skrobia modyfikowana montmorylonitem i odpadową pianką poliuretanową

Abstrakt

Metodą współbieżnego dwuślimakowego wytłaczania mieszaniny termoplastycznej skrobi (TPS) (plastyfikowanej glicerolem (G) albo mieszaniną formamidu i mocznika (F+M)], [TPS(G) i TPS(F+M)] lub TPS modyfikowanej montmorylonitami (MMT) [sodowym (MMT-Na) bądź organofilizowanymi (NanoBent ZS1 lub NanoBent ZS3)]} - z dodatkiem lub bez - sproszkowanej, odpadowej pianki poliuretanowej (PUR) otrzymano materiały polimerowe. Poddano je następnie badaniom metodą dyfrakcji rentgenowskiej, a także ocenie właściwości mechanicznych przy rozciąganiu i zginaniu. Stwierdzono, że dwuskładnikowy polarny plastyfikator (F+M) pozwala na uzyskanie materiałów o większej elastyczności i wydłużeniu przy zerwaniu oraz mniejszej wytrzymałości na rozciąganie i zginanie niż przy użyciu glicerolu. Zastosowane glinokrzemianowe nanonapełniacze wykazują mieszane, tj. interkalacyjno-eksfoliacyjne rozproszenie w osnowie polisacharydowej. Dodatek 25 cz. mas. sproszkowanej pianki PUR/100 cz. mas. skrobi do mieszanin TPS(F+M)/MMT powoduje kilkukrotny wzrost modułu Younga oraz znaczny spadek wydłużenia przy zerwaniu wytwarzanych materiałów w stosunku do wartości odpowiednich właściwości układu TPS(F+M).


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Spychaj, T., Kowalczyk, K., & Krala, G. (2010). Termoplastyczna skrobia modyfikowana montmorylonitem i odpadową pianką poliuretanową. Polimery, 55(10), 765–772. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1063