Data publikacji : 2022-08-18

Synteza nowych poli(estro-węglano-uretanów) na podstawie węglanu trimetylenu (TMC) i poliestropoliolu otrzymanego z dimeryzowanego kwasu tłuszczowego

Abstrakt

Zsyntetyzowano serię różniących się składem kopoli(estro-węglano-uretanów) metodą sprzęgania związków dihydroksylowych za pomocą diizocyjanianu heksametylenu (HDI). Na pierwszym etapie, w wyniku polimeryzacji z otwarciem pierścienia węglanu trimetylenu (TMC) przy użyciu 1,4-butanodiolu jako inicjatora i oktanianu cyny jako katalizatora otrzymano poli(węglanotrimetyleno)diol (PTMCD). PTMCD poddano następnie reakcji w fazie stopionej z poliestropoliolem (dimerodiolem pochodzącym z dimeryzowanego kwasu tłuszczowego, DD) w obecności HDI jako czynnika sprzęgającego (schemat A). Budowę chemiczną PTMCD oraz kopolimerów scharakteryzowano metodami ATR FT-IR oraz 1H NMR (rys. 1 i 2). Analiza termiczna potwierdziła zależność wartości temperatury przemian fazowych kopolimerów od ich składu (tabela 2, rys. 3 i 4). Przebieg hydrolitycznej (pH=9.0) degradacji wybranych kopoli(estro-węglano-uretanów) również wykazał zależność od składu: większy ubytek masy zaobserwowano w przypadku produktu zawierającego większy udział jednostek węglanowych (rys. 5). Kopolimery o znacznym udziale DD (70 % mas.) odznaczały się dużą elastycznością (330%, tabela 3). Metodą GPC określono wartości Mn, Mw oraz Mw/Mn wybranych kopolimerów (tabela 1).


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy
Paturej, M., & El Fray, M. (2022). Synteza nowych poli(estro-węglano-uretanów) na podstawie węglanu trimetylenu (TMC) i poliestropoliolu otrzymanego z dimeryzowanego kwasu tłuszczowego. Polimery, 54(9), 611–617. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1238