Data publikacji : 2022-08-18

Żywice i sieci epoksydowe o właściwościach anizotropowych

Abstrakt

Na podstawie literatury podano ogólną charakterystykę ciekłokrystalicznych układów polimerowych ze szczególnym uwzględnieniem układów epoksydowych. W ramach badań własnych przedstawiono sposób syntezy ciekłokrystalicznego monomeru diepoksydowego (LCM, schemat A), w którym ugrupowanie mezogeniczne stanowił czteropierścieniowy diester aromatyczny bifenylo-4,4'-diolu. Budowę chemiczną tego monomeru potwierdzono metodami FT-IR i 1H-NMR. LCM sieciowano 4,4'-diaminodifenylometanem (DDM), 4-(N,N-dimetyloamino)pirydyną (DMAP) bądź kwasem pimelinowym (KP); w charakterze nanonapełniacza w procesie utwardzania zastosowano nanopręty z difenylofosforanu glinu (NP). Proces sieciowania badanych układów (zawierających NP albo bez tego nanonapełniacza) zbadano metodą skaningowej kalorymetrii różnicowej (DSC), a strukturę utwardzonych kompozycji oceniono za pomocą mikroskopu polaryzacyjnego i metodą rentgenograficzną (WAXS). Metodą DSC określono też właściwości cieplne tych kompozycji po utwardzeniu. Ustalono warunki temperaturowe procesu sieciowania prowadzące do powstawania sieci polimerowych charakteryzujących się właściwościami anizotropowymi. Stwierdzono, że przyczynę ograniczającą możliwości otrzymywania materiałów jednorodnie uporządkowanych ze strukturą monodomenową stanowi znaczna lepkość LCM w fazie smektycznej, w której rozpoczyna się proces sieciowania.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Mossety-Leszczak, B., Galina, H., Włodarska, M., Kowalik, M., Łokaj, K., & Florjańczyk, Z. (2022). Żywice i sieci epoksydowe o właściwościach anizotropowych. Polimery, 54(10), 719–726. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1250