Data publikacji : 2022-08-30

Badanie powierzchni politetrafluoroetylenu metodą rozpraszania promieniowania rentgenowskiego

Abstrakt

Przedstawiono teoretyczne podstawy wykorzystywanej metody, ze szczególnym uwzględnieniem oddziaływania promieniowania Rtg z charakteryzowanymi powierzchniami. Przedmiotem badań były powierzchnie niewygrzewanych i wygrzewanych (w temp. do 350 oC, w obojętnej atmosferze) próbek politetrafluoroetylenu (PTFE). Stosując dwa warianty wymienionej w tytule metody rozproszeniowej (X-Ray Diffuse Scattering - XDS), mianowicie XDS Longitudinal Scans i XDS Rocking Scans, oceniono wpływ wygrzewania oraz regulowanej szybkości nanoszenia ilości naniesionej próbki na szorstkość powierzchni (s), wymiary cząstek, długość korelacyjną (x) i współczynnik Hursta (h) (rys. 1-4, tabela 1). Ustalono, że wygrzewanie powoduje zmniejszenie cząstek, przy czym w przypadku próbek niewygrzewanych wymiary cząstek maleją liniowo wraz ze zwiększaniem ilości materiału (szybkości nanoszenia), a w odniesieniu do próbek wygrzewanych zależność ta wykazuje maksimum (rys. 2). Szorstkość wygrzewanych próbek nie zależy od szybkości nanoszenia (tabela 1) i jest niewielka (stałe i małe wartości s oraz h).


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Gravalidis, C., & Logothetidis, S. (2022). Badanie powierzchni politetrafluoroetylenu metodą rozpraszania promieniowania rentgenowskiego. Polimery, 51(5), 359–364. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1533