Data publikacji : 2022-08-30

Ocena stopnia degradacji kompozytów ceramiczno-polimerowych stosowanych jako stałe wypełnienie stomatologiczne

Abstrakt

Przedmiotem badań były kompozyty metakrylanowe na podstawie 2,2'-bis[4-(2-hydroxy-3-metakroiloksypropoksy)fenylo]propanu (bis-GMA) i dimetakrylanu glikolu trietylenowego (TEGDMA) napełnione mikronapełniaczem szklanym o różnych wymiarach cząstek (3 mm lub 5 mm - odpowiednio kompozyty K4M3 i K4M5), także z dodatkiem nanokrzemionki (kompozyt K4M5/10 nano) (tabela 2). Próbki kompozytów przetrzymywano (do 168 h) w 0,1 M roztworze NaOH oraz w wodzie; stopień degradacji oceniano na podstawie zmian wytrzymałości na zginanie (Rf) i mikrotwardości (HV0.2) (tabele 3 i 4, rys. 1, 2). Metodą skaningowej mikroskopii elektronowej oceniano też zmiany mikrostruktury próbek kompozytów wywołane degradacją w roztworze NaOH (rys. 3). Stwierdzono, że zmniejszenie wymiarów cząstek napełniacza polepsza odporność na degradację.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Siejka-Kulczyk, J., Lewandowska, M., & Kurzydłowski, K. J. (2022). Ocena stopnia degradacji kompozytów ceramiczno-polimerowych stosowanych jako stałe wypełnienie stomatologiczne. Polimery, 51(10), 742–746. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1576