Data publikacji : 2022-09-01

Synteza poliimidów z poli(kwasów amowych) i ich estrów

Abstrakt

Przedstawiono metody syntezy i ogólną charakterystykę poliimidów (PI) otrzymywanych z wykorzystaniem jako prepolimerów poli(kwasów amowych) (PAmA), poli(alkilowych diestrów kwasów amowych) (PAmE) oraz oligoimidów z grupami norbornenowymi (PMR-15). Kryterium przydatności tych prepolimerów do dalszego przetwórstwa stanowi hydrolityczna stabilność, która wzrasta w kierunku PAmA < PAmE < PMR-15. Omówiono także zależność właściwości mechanicznych (wydłużenie przy zerwaniu, moduł przy rozciąganiu, naprężenie zrywające, wytrzymałość na rozciąganie) od ciężaru cząsteczkowego prepolimerów. Stwierdzono, że optymalne właściwości PI uzyskuje się stosując do imidyzacji prepolimery o Mw w zakresie 30 000-80 000. Ponadto opisano zastosowanie PI w zależności od rodzaju użytego do ich otrzymywania oligomeru. Sporo uwagi poświęcono prepolimerom o największej hydrolitycznej stabilności - PMR-15; dzięki obecności końcowych wiązań nienasyconych mogą one ulegać sieciowaniu, co nadaje im charakter duroplastów. Przedstawiono mechanizmy syntezy tych związków.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Hałasa, E. (2022). Synteza poliimidów z poli(kwasów amowych) i ich estrów. Polimery, 50(1), 20–28. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1604