Data publikacji : 2022-09-01

Azowe inicjatory funkcyjne - synteza i charakterystyka molekularna

Abstrakt

W reakcji Pinnera 2,2'-azobis(2-metylopropionitrylu) (AIBN) z szeregiem indywidualnych dioli (schemat A) - 1,4-butanodiolem (1,4-BD), tri(oksyetyleno)diolem [Tri(OE)D] i tetra(oksyetyleno)diolem [Tetra(OE)D] oraz polidyspersyjnymi oligo(oksyetyleno)diolami [OOED(200) i OOED(400)] otrzymano serię azoestrów. 10-Krotny nadmiar molowy indywidualnych dioli oraz polidyspersyjnego OOE(200) zapewnia otrzymanie monomerycznych inicjatorów, których średni ciężar cząsteczkowy (Mn) (oznaczony metodą osmometrii parowej - VPO) odpowiada teoretycznemu ciężarowi cząsteczkowemu monomerycznego azoestru (wg wzoru I, n = 1). Zastosowanie polidyspersyjnego diolu OOE(400) o szerokiej funkcji rozkładu ciężarów cząsteczkowych daje, w zależności od stosunku substratów, mieszaninę azoestrów mono- i dimerycznych (w której ułamkowy udział cząsteczek monomerycznych wynosi ok. 0,80) lub azoestry monomeryczne, z fragmentami cząsteczek diolu o ciężarze cząsteczkowym (230 gźmol-1) mniejszym od średniego (400 gźmol-1). Wszystkie otrzymane azoestry są ditelecheliczne, tj. zawierają dwie końcowe grupy OH. Całość powyższych ustaleń dokonano na podstawie oznaczania ciężarów cząsteczkowych metodą VPO, badań ilościowych opartych na analizie widm 1H NMR mieszanin azoestru i AIBN (który stanowił dodatkowy wzorzec wewnętrzny) oraz badań spektroskopowych 13C NMR, IR i UV-VIS.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Pabin-Szafko, B., Wiśniewska, E., & Szafko, J. (2022). Azowe inicjatory funkcyjne - synteza i charakterystyka molekularna. Polimery, 50(4), 271-278. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1631