Wymienione w tytule pochodne celulozy otrzymano w reakcji soli sodowej i litowej karboksymetylocelulozy (CMC, odpowiednio NaCMC i LiCMC) z izocyjanianem oktadecylo-wym (Octl) i diizocyjanianem heksametylenowym (HDI). Źródłem użytych próbek CMC były wytloczyny trzciny cukrowej. Strukturę wyjściowych NaCMC i LiCMC, a także produktów ich reakcji z HDI i Octl scharakteryzowano metodami IR oraz 13C NMR w ciele stałym. Metoda analizy termicznej(TGA) posłużyła do oceny termostabilności omawianych substancji. Powierzchnie próbek badano za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego. Na przebieganie reakcji NaCMC i LiCMC z izocyjanianami wskazuje obecność pasm absorpcji odpowiadających grupom uretanowym (widma IR w zakresie 1650-1720 cm"1 i widma 13C NMR, 5 = 159 ppm). Wyniki TGA świadczą o znacznym zmniejszeniu hydrofilo-wości produktów modyfikacji CMC w porównaniu z wyjściowymi próbkami NaCMC i LiCMC. Długość łańcucha węglowodorowego użytych izocyjanianów nie wpływa na stopień zmniejszenia hydrofilowości, natomiast znacznie zmienia przebieg degradacji cieplnej produktów modyfikacji.
Machado, G. O., Regiani, A. M., & Pawlicka, A. (2022). Pochodne karboksymetylocelulozy o małej hydrofilowości. Polimery, 48(4), 273–279. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1863
Afiliacja
Universidade se Sao Paulo, Instituto de Quimica de Sao Carlos, Av. Trabalhador Sao Carlense 400, CP 780, 13566-590, Sao Carlos, Sao Paulo, Brazil