Data publikacji : 2014-08-30

Odkształcenie plastyczne i zjawisko kawitacji w polimerach częściowo krystalicznych badanych metodami rentgenowskimi

Abstrakt

Artykuł stanowi przegląd literatury dotyczącej relacji pomiędzy zjawiskiem kawitacji a odkształceniem plastycznym polimerów. Zjawisko kawitacji, tzn. tworzenie się licznych nano- i mikrometrowych dziur (kawitacji) można obserwować w wielu polimerach częściowo krystalicznych, odkształcanych w temperaturze wyższej niż temperatura zeszklenia. Kawitacje pojawiają się wówczas, gdy wytrzymałość kryształów jest większa niż wytrzymałość fazy amorficznej. Oznacza to, że można wpływać na przebieg tego zjawiska w wyniku doboru odpowiednich warunków krystalizacji. Dłuższy czas krystalizacji sprzyja wzrostowi w polimerze grubszych i mniej zdefektowanych lameli, co oznacza, że podczas deformacji łatwiej się tworzą dziury w fazie amorficznej. Proces kawitacji zależy również od warunków odkształcania. Szybsza deformacja, prowadzona w niższej temperaturze, sprzyja powstawaniu dziur. Ponieważ lokalne trójosiowe rozciąganie jest niezbędnym warunkiem powstania kawitacji, to są one obserwowane tylko podczas rozciągania. Zazwyczaj kawitacje powstają już w warunkach odkształceń bliskich granicy plastyczności i mają wtedy nanometrowe wymiary. Większe, mikrometrowe dziury pojawiają się przy dużych odkształceniach, blisko końca deformacji.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Pawlak, A. (2014). Odkształcenie plastyczne i zjawisko kawitacji w polimerach częściowo krystalicznych badanych metodami rentgenowskimi. Polimery, 59(7-8), 533—541. https://doi.org/10.14314/polimery.2014.533