Data publikacji : 2009-01-10

Boranowanie skrobi ziemniaczanej w polu mikrofalowym

Abstrakt

Ziarnistą skrobię ziemniaczaną boranowano za pomocą kwasu borowego i dziesięciowodnego tetraboranu sodu (boraksu) w reakcji wspomaganej mikrofalami. Określono wpływ stosunku skrobia:czynnik borujący oraz czasu trwania i mocy naświetlenia na stopień estryfikacji (DE) produktów (tabela 1). Maksymalna osiągnięta wartość DE w próbkach skrobi boranowanej H3BO3 wyniosła 0,27, a boranowanej boraksem 0,18. Wyniki uzyskane metodami DTA, TG, DTG oraz FT-IR (rys. 2-8) wykazały, że produkty boranowania stanowiły estry oraz kompleksy (Schemat A). Na podstawie wyników badań z zastosowaniem wysokociśnieniowej chromatografii żelowej (HPSEC) (rys. 1), DSC (rys. 9 i 10), oraz dyfraktometrii promieni X (rys. 11, 12) ustalono, że chociaż skrobia miała zmienione właściwości fizykochemiczne (tabele 1 i 3) i jej struktura krystaliczna była zaburzona, to stabilność termiczna tak zmodyfikowanej skrobi wzrosła nawet o 20°C w stosunku do skrobi natywnej. Stabilność ta zależała od wartości DE - zwiększała się wraz z jej wzrostem (tabela 2). Ziarnista struktura skrobi po reakcji boranowania została zachowana, co stwierdzono metodą SEM (rys. 13).

Podobne artykuły

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF (English)

Staroszczyk, H. (2009). Boranowanie skrobi ziemniaczanej w polu mikrofalowym. Polimery, 54(1), 31–42. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1174