Język Polski
English
Data publikacji
: 2022-08-18
Zastosowanie metody reometrycznej do określenia wpływu napełniaczy mineralnych na przebieg procesu sieciowania polietylenu wobec nadtlenku
Abstrakt
Przedstawiono wyniki badań przebiegu procesu sieciowania polietylenu małej gęstości (PE-LD) wobec nadtlenku dikumylu (DCP), zachodzącego w komorze plastografometru PolyLab QC firmy Haake. Stwierdzono, że zastosowana metoda umożliwia uzyskanie podczas procesu sieciowania danego materiału powtarzalnych zależności momentu obrotowego, koniecznego do utrzymania na stałym poziomie szybkości obrotowej rotorów plastografometru. Kształt tej zależności jest cennym źródłem informacji o przebiegu procesu sieciowania (rys. 1). Analogiczne pomiary przeprowadzono także w układach z napełniaczem. Zawartość DCP stanowiła 2 % mas., a napełniacza mineralnego 0 lub 5 % mas. próbki. W roli napełniacza stosowano kredę, talk, wodorotlenek magnezu, wodorotlenek glinu, a także modyfikowane glinokrzemiany warstwowe (produkty handlowe Dellite firmy Laviosa Chimica Mineraria S.p. A.) oraz krajowe produkty eksperymentalne NanoBent (otrzymane z Zakładów Górniczo-Metalowych “Zębiec” S.A.). Stwierdzono, że dodatek napełniacza mineralnego w bardzo istotny sposób wpływa na kształt krzywej zmiany momentu obrotowego w czasie procesu sieciowania. Powoduje on znaczny wzrost wartości momentu obrotowego, przy czym o ile w przypadku kredy, talku oraz obu wodorotlenków maksymalna wartość momentu obrotowego nie zmieniała się po zakończeniu procesu sieciowania (rys. 2), o tyle zastosowanie wszystkich badanych modyfikowanych glinokrzemianów warstwowych powodowało spadek wartości momentu obrotowego po zakończeniu tego procesu (rys. 3).
Szczegóły
Wskaźniki
Autorzy
Zasady cytowania
Kudła, S. (2022). Zastosowanie metody reometrycznej do określenia wpływu napełniaczy mineralnych na przebieg procesu sieciowania polietylenu wobec nadtlenku. Polimery, 54(7-8), 577–580. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1236
