Zbadano sztywne pianki poliuretanowe spieniane trzema różnymi poroforami fizycznymi: cyklopentanem, chlorofluo-rowęglowodorem HCFC-141b (wycofywanym z użycia) oraz mieszaniną fluorowęglowodorów HCF-365/227 (93% mas. 1,1,1,3,3-pentafluorobutanu + 7% mas. 1,1,1,2,2,3,3-heptafluo-ropropanu) (tabela 1). Oceniono wpływ rodzaju i zawartości tych poroforów na użytkowe właściwości pianek (charakterystyka mechaniczna, gęstość, zawartość zamkniętych komórek, absorpcja wody, stabilność wymiarowa, współczynnik przewodzenia ciepła - rys. 1 i 2, tabela 2). Stwierdzono, że pianki spieniane za pomocą cyklopentanu i HFC 365/227 pod niemal żadnym względem nie ustępują piankom z udziałem dotychczas stosowanego poroforu HCFC-141b, a niekiedy je nawet przewyższają.
Prociak, A., & Figura, M. (2022). Sztywne pianki poliuretanowe spieniane za pomocą proforów nowej generacji. Polimery, 48(7-8), 565–567. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1900