Data publikacji : 2022-09-18

Metodyka badania polimeryzacji rodnikowej. Cz. II. Oznaczanie stałej szybkości termicznego rozpadu inicjatorów azowych metodą wolumetryczną i spektrofotometryczną

Abstrakt

Zdefiniowano względny stopień termicznego rozpadu inicjatorów (a) jako miarę szybkości procesu i wprowadzono tę definicję wg równania (2) do różniczkowego równania kinetyki rozpadu o rzędowości x > 1 względem inicjatora [równanie (1)], co pozwoliło na uzyskanie dogodnej postaci równania (7), określającego szybkość i stałą szybkości reakcji rozpadu. Na podstawie równania (7) można stwierdzić, że reakcja jest pierwszorzędowa, jeżeli szybkość rozpadu inicjatora nie zależy od jego początkowego stężenia. Szybkość rozpadu może być mierzona zmianą dowolnego parametru fizycznego, zależnego od chwilowej wartości a. Równanie (7) wraz z definicją (2) przystosowano do parametrów fizycznych charakterystycznych w metodzie wolumetrycznej [pomiar objętości azotu wydzielającego się w wyniku termicznego rozpadu inicjatorów azowych, równania (12), (13) i (18)] i spektrofotome-trycznej [pomiar absorbancji, równania (20), (21) i (22)]. Zalety i wady tych metod omówiono na podstawie wyników własnych badań termicznego rozpadu inicjatorów azowych - AIBN oraz jego pochodnych - w roztworze dimetyloforma-midu. Stwierdzono m.in., że obecność inhibitorów i ich stężenie nie wpływa na wyniki uzyskiwane metodą wolume-tryczną, natomiast metoda spektrofotometryczna (UV-VIS) staje się nieprzydatna w przypadku układów zawierających, oprócz inicjatora i rozpuszczalnika, monomer i inhibitor.


Szczegóły

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Szafko, J., Pabin-Szafko, B., Onderko, K., & Wiśniewska, E. (2022). Metodyka badania polimeryzacji rodnikowej. Cz. II. Oznaczanie stałej szybkości termicznego rozpadu inicjatorów azowych metodą wolumetryczną i spektrofotometryczną. Polimery, 47(1), 22–29. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1939