Scharakteryzowano proces otrzymywania kompozycji Pl. zawierających jako napełniacz włókna celulozowe z maki: tury gazetowej, co pozwala zarówno na zagospodarować tego odnawialnego surowca, jak i na uzyskanie tworzyw ulegających rozpadowi biologicznemu. Zbadano wpływ skład kompozycji (zawartości napełniacza oraz rodzaju i ilości plastyfikatorów, modyfikatorów przetwórstwa, środków sprzęgających itp.) na ich właściwości mechaniczne, wodochk ność i jednorodność struktury (tabele 1 i 2, rys. 3-7). Stwierdzono, że w badanym zakresie zawartości plastyfikator (25-50 cz. mas. na 100 cz. mas. PVC) maksymalnie możliwa do wprowadzenie ilość włókna celulozowego nie przekracza 60 cz. mas. na 100 cz. mas. PVC. Za najkorzystniejszy dodatek sprzęgający uznano aminosilan. Uzyskane tworzywa są taił a przy tym charakteryzują się dużą sztywnością i twardości: ładną powierzchnią zewnętrzną i dobrymi do wybranych zastosowań (doniczki krótkotrwałego użytkowania, wiadra, sztachety płotów i inne profile) właściwościami wytrzymałościowymi.
Pełka, J., & Kowalska, E. (2022). Modyfikacja tworzyw termoplastycznych włóknami celulozowymi z makulatury. Cz. I. Kompozycje poli(chlorku winylu) z włóknami celulozowymi z makulatury. Polimery, 46(3), 201–207. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/2061