Zbadano w polimeryzacji etylenu aktywność i stabilność katalizatora cyrkonocenowego, immobilizowanego na MgCl2. Zastosowano przy tym oryginalny sposób wprowadzania tzw. zasady wewnętrznej Lewisa do nośnika magnezowego. Założono mianowicie, że w reakcji AIR3 z wodą, zawartą w śladowych ilościach w MgCl2/ na jego powierzchni wytworzy się aluminoksan (R2A1OA1R2) z centrami zasadowymi odgrywającymi rolę wewnętrznej zasady Lewisa. Na tak przygotowanym nośniku immobilizowano związek cyrkonocenowy (Cp2ZrCl2), który po aktywacji metyloaluminoksanem stał się bardzo aktywnym kompleksem katalizującym polimeryzację etylenu ze stałą szybkością [284 kg PE/ (g Zr-h)]. Stwierdzono, że katalityczne centra aktywne znajdowały się jedynie w rozpuszczalniku węglowodorowym, a nie na powierzchni stałego nośnika. Badania kinetyczne polimeryzacji wobec dwóch wytworzonych układów katalitycznych oraz ocena właściwości fizycznych i mechanicznych otrzymanych poli- _t merów pozwoliły przyjąć, że uzyskany bardzo stabilny ho- { t mogeniczny cyrkonocenowy katalizator zawiera w swej strukturze atom magnezu, (ClMgOAlR2/Cp2ZrCl2). Właściwości PE zależały w dużej mierze od rodzaju użytego modyfikatora chlorku magnezu (R = Me lub Et w AIR3).
Ochędzan-Siodłak, W., & Majchrzak, Z. (2022). Chlorek magnezu w katalizatorach cyrkonocenowych stosowanych w polimeryzacji etylenu. Polimery, 46(4), 275–277. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/2074