Polizasady Schiffa zsyntetyzowano metodą polimeryzacji utleniającej 2-hydroksybenzaldehydu (2-HBA) w środowisku alkalicznym, w obecności NaOCl jako utleniacza, a następnie szczepiono otrzymany polialdehyd za pomocą amin zawierających grupy pirydynowe i pirymidynowe. Uzyskane polimery charakteryzowano metodami GPC i SEM, a ich struktury potwierdzono za pomocą spektroskopii FT-IR, 1H NMR, 13C NMR i UV-Vis. Właściwości optyczne polizasad Schiffa analizowano spektroskopią fluorescencyjną i UV-Vis, a właściwości termiczne określono metodami TG, DTA i DSC. Korzystając z woltamperometrii cyklicznej (CV) oraz pomiarów przewodności ciała stałego metodą czteropunktową badano właściwości elektrochemiczne otrzymanych polimerów. Pomiary te wskazują na półprzewodnikowy charakter polimerów. Stwierdzono, że wartości liczbowo średniego ciężaru cząsteczkowego (Mn), wagowo średniego ciężaru cząsteczkowego (Mw) i stopnia polidyspersji (Đ) poli(2-hydroksybenzaldehydu) (P-2HBA) wyznaczone na podstawie analizy GPC są równe, odpowiednio, 5900, 5450 oraz 1,08. Szerokość elektrochemicznej przerwy energetycznej (E'g) oznaczono metodą CV, natomiast szerokość optycznej przerwy energetycznej (E'g) za pomocą spektroskopii UV-Vis.
Zasady cytowania