Data publikacji : 2022-08-23

Wpływ modyfikacji montmorylonitu na właściwości reologiczne organicznych układów powłokotwórczych z jego udziałem

Abstrakt

Na podstawie literatury scharakteryzowano właściwości reologiczne układów lakierowych i możliwości ich modyfikacji ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania do tego celu montmorylonitu. W ramach pracy własnej oczyszczony montmorylonit (MMT-S) modyfikowano hydrofilowo solami sodowymi karboksymetylocelulozy (CMC) o różnym stopniu podstawienia lub hydrofobowo, aminami o długim łańcuchu węglowodorowym [1-heksadecyloaminą (A-1) bądź etoksylowanymi aminami zawierającymi reszty kwasu kokosowego (A-2) albo talowego (A-3)]. Efektywność modyfikacji MMT-S charakteryzowano metodami spektroskopowymi w podczerwieni (FT-IR), dyfrakcji rentgenowskiej (XRD) i szerokokątowego rozpraszania promieniowania rentgenowskiego (WAXS). W przypadku modyfikacji hydrofilowej największe zmiany wykazały próbki modyfikowane CMC o stopniu podstawienia 0,9 i z udziałem modyfikatora wynoszącym 50 % mas., w przypadku zaś hydrofobowej modyfikacji aminami konieczny jest udział modyfikatora w ilości co najmniej 1,0 CEC (CEC to miara pojemności wymiany kationu). Spośród badanych modyfikatorów najskuteczniejszy okazał się modyfikator mieszany A(1+2). Odpowiednio modyfikowane montmorylonity wykazują polepszoną zdolność pęcznienia w ośrodkach wodnych, a także w rozpuszczalnikach organicznych. Na podstawie pomiarów lepkości i badań reometrycznych stwierdzono, że montmorylonity spełniają rolę regulatorów właściwości reologicznych farb wodnych oraz zagęszczaczy farb rozpuszczalnikowych.


Szczegóły

Bibliografia

Wskaźniki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Kuczyńska, H., Kamińska-Tarnawska, E., & Majkrzak. P., E. (2022). Wpływ modyfikacji montmorylonitu na właściwości reologiczne organicznych układów powłokotwórczych z jego udziałem. Polimery, 53(7-8), 551–558. Pobrano z https://ichp.vot.pl/index.php/p/article/view/1341